این روزها با اینکه شرایط امتیازی استقلال بد نیست اما آنقدر روزگار به فکری به خاطر فشار هواداران سخت گذشته که می‌توانی از نحوه مصاحبه کردن‌های این مربی کاملاً بفهمی. روز گذشته سرمربی استقلال صحبت‌هایی انجام داد که مشخص بود بعد از گذشت هفت هفته از مسابقات کاملاً ناامید و نگران است و خسته شده! به همین دلیل به سراغ ادموند اختر مهاجم سابق استقلال رفتیم تا در خصوص شرایط فعلی این تیم با او صحبت کنیم. اختر درباره شرایط استقلال در جدول و ناراضی بودن هواداران از نحوه بازی این تیم اینطور گفت: «بارها گفته‌ام که زیبا بازی کردن فعلاً به درد استقلال نمی‌خورد و این تیم باید امتیاز جمع کند و تا الان هم استقلال امتیاز بد جمع نکرده است. البته این را بگویم که استقلال ایده‌آل بازی نکرده اما در کل خوب بوده است. استقلال یک مشکل خیلی بزرگی که دارد این است که مصدوم زیاد دارد. هیچ‌وقت استقلال در بازی‌ها یک تیم کامل نبوده ولی با این شرایط بازهم خوب امتیاز گرفته است.» دلیل اینکه اینقدر استقلال مصدوم دارد چیست؟ اختر در پاسخ می‌گوید: «من در تمرینات نیستم اما نظر شخص من این است که بازیکنان استقلال حرفه‌ای نیستند. خوب استراحت نمی‌کنند و کلاً تفکر زندگی حرفه‌ای را ندارند به همین دلیل بی‌توجه با کوچکترین مشکلی مصدوم می‌شوند.» این روزها هم آقای فکری به ستوه آمده و دائماً در تمرین از بازیکنان استقلال می‌خواهد که در فضای مجازی نباشند اما بازیکنان بیش از هر چیز زمان خودشان را در فضای مجازی تلف می‌کنند! پیشکسوت استقلال در این باره می‌گوید: «اینقدر که استقلالی‌ها وقت خود را صرف گوشی و موبایل می‌کنند، صرف پدر و مادرشان می‌کردند بهشتی می‌شدند و در فوتبال هم به تیم ملی می‌رسیدند اما متأسفانه بیش از هر چیز سرشان در گوشی است و همین مسأله آنها را به عقب سوق می‌دهد! ما متأسفانه به جای استفاده از موبایل سوء‌استفاده می‌کنیم. ما داشتیم با دوستان صحبت می‌کردیم جالب اینجا بود که گفته شد بهترین بازیکن برایتون الان در حال حاضر نزدیک 600 فالوور دارد در حالی که جهانبخش نیمکت‌نشین، 4 میلیون فالوور دارد. این نشان می‌دهد بازیکنان ایرانی در دنیای حرفه‌ای فقط حضور در فضای مجازی را یاد گرفته‌اند و این جای تعجب دارد.» دیاباته هفت هفته برای استقلال بازی نکرد و بعید است که طی یکی دو هفته دیگر شرایط بازی در ترکیب اصلی را داشته باشد، چرا آقای گل فصل پیش این شرایط را پیدا کرده است؟ اختر در این باره می‌گوید: «فصل پیش هم دیاباته همین شرایط را داشت. از 43 بازی فکر کنم 22 بازی انجام داد و دائماً مصدوم بود چون این بازیکن وقتی می‌رود کشورش به بهانه اینکه پولم را می‌خواهم مدت زیادی نمی‌آید و بعد هم با 10 کیلو اضافه وزن برمی‌گردد! از همین حالا بدانید نیم فصل می‌رود و همان برنامه قبلی را پیدا می‌کند.» بازی با گل‌گهر در پیش است نظرتان در مورد این بازی چیست؟ اختر در این باره می‌گوید: «بازی سختی است اما استقلال نباید امتیاز از دست بدهد.»

علی مغانی

 

فوتبال قوانین نانوشته بسیاری دارد. قوانینی که گاه بی‌رحمانه به نظر می‌رسد اما چاره‌ای جز تبعیت از آن نیست. یکی از قوانین نانوشته‌ای که زیر پوست فوتبال حرفه‌ای جریان دارد، دل کندن از فوتبالیست‌های آسیب‌دیده است.

از منظر اخلاقی شاید گذاشتن نام فوتبالیست مصدوم در فهرست فروش، با وجود همه خدماتی که به باشگاه کرده، عملی مذموم به نظر برسد ولی در فوتبال، منافع جمعی به منافع فردی ترجیح داده می‌شود. آنچه اهمیت دارد، موفقیت «تیم» است، نه صرفاً موفقیت «نفر».

در فوتبال دنیا نمونه‌های فراوانی از بازیکنانی سراغ داریم که به رغم کیفیت فوق‌العاده‌ای که بروز می‌دادند، فقط به دلیل اسیرشدن در دام آسیب‌دیدگی، مجبور شده‌اند باشگاه بزرگی را ترک کرده و به لیگ‌های سطح پایین‌تری کوچ کنند. دنیل استوریج، مهاجم اسبق لیورپول یکی از مصداق‌های این داستان دردناک است. او که روزگاری با کوتینیو و رحیم استرلینگ، یکی از مخوف‌ترین مثلث‌های هجومی لیگ برتر را تشکیل داده بود و همزمان، مهاجم اصلی تیم ملی انگلیس محسوب می‌شد، آنقدر آسیب دید و به جای تمرین، راهی کلینیک فیزیوتراپی شد تا آرام آرام به نیمکت ذخیره‌ها هدایت شد اما این پایان نزول او نبود. استوریج حتی به عنوان بازیکن نیمکت‌نشین هم در اغلب اوقات در دسترس نبود و لیورپول چاره‌ای جز انتقال قرضی او به وست برومویچ و بالاخره آزاد کردن او نداشت.

استوریج که در تمام رده‌های سنی برای تیم ملی انگلیس بازی کرده بود، چاره‌ای جز انتقال به لیگ سطح پایین‌تری نداشت چرا که هیچ باشگاهی مایل نبود بر سر مهاجمی که اکثر اوقات مصدوم است، ریسک کند. او ناگزیر به لیگ ترکیه رفت و همبازی مجید حسینی در ترابزون اسپور شد و عجیب اینکه با وجود زدن 7 گل در لیگ و جام حذفی، حتی برای یک بازی هم نتوانست 90 دقیقه در زمین دوام بیاورد. استوریج در طول فصل، 17 بازی ترابزون را به خاطر مصدومیت از دست داد و مجموعه این اتفاقات و حواشی زندگی شخصی‌اش، استوریج را به جایی رساند که حالا در 31 سالگی، بدون باشگاه باقی مانده.

در استقلال، محسن کریمی یکی از مصداق‌های بازیکنانی است که تحت تأثیر کابوس مصدومیت، روند پیشرفت‌شان متوقف شد. محسن کریمی یکی از معدود فوتبالیست‌هایی بود که کارش را از نونهالان استقلال آغاز کرده بود. محسن با سابقه آقای گلی در لیگ نوجوانان و لیگ امیدها، چنان استعدادی بروز داد که امیر قلعه‌نویی را مجاب کرد او را به تیم بزرگسالان اضافه کند. یک سال بعد وینگر جوان استقلال، به مهره‌ای اصلی در تیم تبدیل شد و در لیگ پانزدهم 5 گل زد. کریمی به واسطه سرعت اعجاب‌انگیز، قدرت دریبلینگ و توانایی حمل توپش در همه سال‌هایی که پیراهن آبی بر تن می‌کرد، یکی از مهره‌های محبوب مربیان بود. حتی استراماچونی در اولین بازی لیگ نوزدهم، محسن کریمی را در ترکیب اصلی قرار داد اما آنچه باعث شد مجموعه استقلال از او ناامید شود، آسیب‌دیدگی‌های پیاپی و طولانی‌مدتی بود که این جوان را رها نمی‌کرد. او در شرایطی ایده‌آل می‌توانست امروز به جای نشستن روی نیمکت ذخیره‌های گل‌گهر، یکی از مهره‌های اصلی استقلال باشد اما روی بی‌رحم فوتبال، اجازه نداد کریمی به سقف فوتبالش نزدیک شود.

در این روزها، استقلال همچنان مهره‌هایی دارد که با وجود توانایی‌های اثبات شده، دچار چنین وضعیتی شده‌اند. سیاوش یزدانی از آغاز لیگ نوزدهم، بیش از اینکه تمرین کند با آسیب‌دیدگی مواجه شده و داریوش شجاعیان بعد از دو بار پاره شدن رباط صلیبی، هنوز نتوانسته برای 5 بازی پیاپی در شرایطی باشد که 90 دقیقه در زمین بازی کند. در مقطعی که استقلال مدافعان میانی متعددی در اختیار داشته، غیبت یزدانی چندان به چشم نمی‌آید اما آبی‌ها این روزها به شدت به هافبکی با ویژگی‌های شجاعیان نیاز دارند. 

حضور شجاعیان آماده، می‌تواند بخشی از بحران خلاقیت در خط میانی استقلال را کمرنگ کند. او جزو معدود هافبک‌های این روزهای استقلال است که هم توان برتری در موقعیت «یک در برابر یک» را دارد و هم در هر بازی می‌تواند پاس کلیدی به مهاجمان ارسال کند اما همه اینها مشروط به آن است که داریوش شجاعیان از آسیب‌دیدگی‌های گاه و بیگاه، رها شود. شاید لیگ بیستم آخرین فرصت برای این هافبک خلاق باشد که بازی با پیراهن آبی را تجربه می‌کند. او این فرصت را به سادگی از دست نخواهد داد.

اعتراض‌های مکرر باشگاه استقلال به زمان برگزاری دربی 94 هیچ فایده‌ای نداشت و سرانجام زمان برگزاری دربی در شرایطی اعلام شد که طبق برنامه آبی‌ها باید 2 بازی بیشتر از پرسپولیس انجام دهند. محمود فکری به شدت از این برنامه‌ریزی گله دارد و بر این باور است که اگر قرار بود در چنین شرایطی رخ در رخ رقیب سنتی قرار بگیرند، در همان زمان قبلی اعلام شده با سرخ‌ها بازی می‌کردند تا پرسپولیس هم بعد از برگزاری دربی به بازی‌های عقب افتاده‌اش برسد. البته بعید است صدای اعتراض فکری دیگر به جایی برسد و استقلال محکوم به برگزاری این بازی در تاریخ اعلام شده خواهد بود.

 

برنامه برگزاری دربی 94 اعلام شده و شما باید طبق برنامه با انجام 2 بازی بیشتر مقابل پرسپولیس قرار بگیرید. چه نظری درباره این برنامه‌ریزی دارید؟

    اگر قرار بود بازی بیشتری انجام بدهیم، همان زمانی که تیم پرسپولیس از لیگ قهرمانان برگشت می‌توانست دیدار خود با ما را برگزار کند و سپس دنبال دیدارهای عقب افتاده‌اش برود. یا باید اواسط نیم فصل برای پرسپولیس بازی می‌گذاشتند یا آخر دور رفت. چه کاری است که اکنون ما قبل از دربی بازی بیشتری انجام بدهیم و این موضوع با شرایط قبلی تفاوتی ندارد. فکر می‌کنم شاید زور ما کم است و این اتفاق‌ها به همین دلیل می‌افتد. به ما قول داده بودند تا زمان برگزار نشدن دیدارهای عقب افتاده پرسپولیس بازی نکنیم تا تعداد مسابقات دو تیم برابر باشد نه اینکه استقلال دو بازی بیشتر داشته باشد، اگر قرار بود چنین برنامه‌ای در نظر گرفته شود همان ابتدا این کار را انجام می‌دادند.

چه پیش‌بینی از این بازی دارید. آیا استقلال می‌تواند برنده دربی باشد؟

    بین استقلالی‌ها من بیشترین آمار بازی در دربی را دارم. قطعاً این بازی هم اولین و آخرین برد و باختم نخواهد بود. در فوتبال برد و باخت وجود دارد اما موضوع مهم ایرادهایی است که در ساختار تیم استقلال وجود دارد. برای رفع این ایرادها هم نیاز به زمان داریم، حتی اگر دربی را هم ببریم فکر نمی‌کنم موضوع مدنظر من بلافاصله اتفاق بیفتد اما می‌خواهم بگویم ‌اگر مقابل پرسپولیس شکست بخوریم اتفاق خاصی نمی‌افتد، هر چند برد و باخت در دربی برای هواداران مهم است و آنها دوست دارند که برنده آن باشند یا دست کم بازنده نباشند، ولی نباید استقلال را با تیم‌های دیگر مقایسه کنیم، زیرا سال‌هاست مشکلاتی را با خود حمل می‌کند که باید آرام آرام و با کمک مجموعه استقلال برطرف شود.

این ذهنیت وجود دارد که شاید برخی استقلالی‌ها هم باشند که از باخت شما خوشحال شوند. آیا این موضوع را قبول دارید؟

    بله، قبول دارم که استقلالی‌های زیادی از باخت ما بیشتر از پرسپولیسی‌ها خوشحال می‌شوند. ایراد مجموعه استقلال چند فرقه و دسته بودن هواداران استقلال است. خیلی از آنها طرفدار استقلال نبوده و هوادار افراد هستند. این موضوع خیلی ما را اذیت می‌کند و درستش این است که همه مدیران، بازیکنان و مربیانی که برای این تیم کار کرده و زحمت کشیده‌اند پشت پرچم استقلال باشند، زیرا هیچ ‌یک از ما بزرگ‌تر از استقلال نیستیم. برای درست شدن تیم باید همه هواداران کمک کنند در غیر این صورت باید جلو برویم و ببینیم چه اتفاقاتی رقم می‌خورد.

 در هفته‌های آغازین لیگ شایعاتی هم درباره تغییرات در کادر فنی شنیده شده است. این شایعات را چطور تحلیل می‌کنید؟

    من از بازیکنان و مجموعه استقلال راضی هستم، بازیکنانم با تمام وجود تلاش می‌کنند و ما هم مشغول رفع ایرادها هستیم اما زمان می‌خواهیم. امیر قلعه‌نویی و دوستان دیگر که در تیم‌های دیگر موفق بوده‌اند، بدون زمان به این مهم نرسیده‌اند، بلکه به همه این نفرات زمان دادند، با توجه به مشکلات ساختاری استقلال برای رفع آنها نیاز به زمان داریم و امیدواریم این اتفاق بیفتد. اگر من بروم و هر دوست دیگری به استقلال بیاید با ساختار نادرست چنین مشکلاتی را پیش رو دارد.

آیا مدیریت از شما حمایت کافی دارد یا باید به اخباری که در این باره هم از درون باشگاه می‌رسد اعتماد کرد؟!

    مدیریت باشگاه در صحبت‌هایش از من حمایت می‌کند اما این فشارها روی مدیران استقلال هم تأثیر گذاشته و تمرکز آنها را هم به هم می‌زند. واقعیت این است؛ هیچ‌ یک از دوستان نمی‌خواهند قبول کنند و فضای سالم را به وجود بیاورند. فضای ناجوانمردانه‌ای شکل گرفته، اگر تیم من امتیاز نمی‌گرفت می‌گفتند چرا امتیاز نگرفت، اکنون که امتیاز گرفته‌ایم می‌گویند چرا خوب بازی نمی‌کند. در مصاحبه قبلی‌ام هم گفتم قوم بنی‌اسرائیل شده‌ایم و هر کاری بکنیم بهانه و ایرادی گرفته می‌شود. در مجموع روحیه و شخصیتی دارم که با تمام وجود می‌جنگم و برای تیمم تلاش می‌کنم.

و درباره زیبا بازی نکردن استقلال چه پاسخی دارید؟

    این نظر کارشناسان نیست، بلکه نظر افرادی است که سناریو را از قبل چیده‌اند. بچه نیستم و سال‌ها در استقلال بازی کردم. کاپیتان و مربی این تیم بودم. فضا را می‌شناسم و می‌دانم برای استقلال سناریو چیده‌اند. یعنی اگر باختیم چه کاری انجام بدهند، مساوی کردیم چه موضوعی را دنبال کنند و اگر هم به پیروزی رسیدیم به دنبال چه موضوعی بروند.

مسئولان باشگاه استقلال پیش از آنکه برنامه دربی 94 اعلام شود بارها هشدار دادند که اگر بازی‌های رقیب سنتی با این تیم یکسان نباشد در شهرآورد حاضر نخواهند شد اما برنامه‌ریزان لیگ بدون توجه به هشدارهای باشگاه استقلال رسماً اعلام کردند این بازی در تاریخ 22 دی ماه برگزار می‌شود و دو تیم موظفند در این زمان رخ در رخ هم قرار بگیرند. مسئولان باشگاه استقلال پیش از آنکه تاریخ قطعی برگزاری دربی 94 اعلام شود روی دو موضوع تأکید داشتند. اولی برگزاری بازی پرسپولیس با سپاهان که از نظر آنها بازی سنگینی محسوب می‌شود و شرط بعدی یکسانی تعداد بازی‌های دو تیم.

در برنامه‌ای که برای پرسپولیس اعلام شده این باشگاه تا قبل از دربی به مصاف ذوب‌آهن و سپاهان خواهد رفت. این دو بازی در تاریخ    11 و 16 دی ماه در تهران برگزار می‌شود. ضمن اینکه بازی بعد از دربی پرسپولیس مقابل فولاد هم در تهران انجام می‌شود که این شیوه برنامه‌ریزی جای شگفتی دارد و مشخص نیست چرا چنین برنامه‌ای برای سرخ‌ها نوشته شده است.

این وضعیت در حالی است که استقلال چهارشنبه به سیرجان می‌رود تا مقابل گل‌گهر بازی کند. بعد از آن استقلال در تاریخ 15 دی ماه میزبان تیم آلومینیوم اراک است اما بازی بعد از دربی استقلال هم خارج از خانه برگزار می‌شود و آبی‌ها دغدغه سفر به تبریز و بازی با تراکتور را هم خواهند داشت.

البته فوتبال امروز جایی برای بهانه‌هایی از این دست باقی نمی‌گذارد که تیم‌ها به میزبانی یا میهمانی خود اعتراض کنند چرا که انتقاد از این موضوع دیگر پذیرفتنی نیست اما مسأله‌ای که برگزاری دربی ایجاد کرده این است که چرا پرسپولیس در شرایطی رخ در رخ استقلال قرار می‌گیرد که 2 بازی کمتر دارد؟ آیا این شرایط به سود سرخ‌ها نیست؟

هیچ بعید نیست که پرسپولیس با برگزاری این 2 بازی تلفات بدهد و با محرومیت و مصدومیت بازیکنان خود مواجه شود اما سازمان لیگ بدون در نظر گرفتن این موضوع زمان برگزاری دربی را اعلام کرده تا استقلال ناچار به حضور در این بازی فوق مهم باشد و شانس تضعیف شدن پرسپولیس برای استقلال از کف برود.

ضمن اینکه باید توجه داشت استقلال با برگزاری 9 بازی خستگی بیشتری خواهد داشت و پرسپولیس با فراغ بال و زمان مناسب‌تری به دربی 94 رسیده است.

شاید از نگاه برنامه‌ریزان فدراسیون فوتبال لغو بازی‌های پرسپولیس به سود منافع فوتبالی ایران بوده اما باید توجه داشت که بازی پرسپولیس با نساجی که قرار بود پیش از حضور این تیم در فینال آسیا برگزار شود به دلیل نامناسب بودن وضعیت چمن ورزشگاه شهید وطنی و احتمال مصدومیت‌ها لغو شد که این موضوع در واقع برمی‌گردد به ناکارآمدی برگزار‌کننده‌های لیگ برتر که نمی‌توانند تضمین مناسب را از باشگاه‌های حاضر در لیگ برتر بگیرند که با زمین‌های مناسب از میهمان‌های خود پذیرایی کنند.

به هر حال آنچه امروز رقم خورده برای باشگاه استقلال رنج‌آور است چرا که خواسته‌های این باشگاه برای یکسان بودن بازی‌های رقیب‌شان عملی نشده و در شرایطی به مصاف پرسپولیس خواهند رفت که این باشگاه از نظر تعداد بازی به عدد 9 نرسیده است. اینکه چرا سازمان لیگ بعد از لغو دربی اصرار به برگزاری دربی در این تاریخ داشته نیز خود جای شگفتی دارد. بدون شک با صبر و زمان‌بندی مناسب می‌شد این بازی را در زمانی برگزار کرد که دو تیم از نظر تعداد بازی با هم یکسان هستند. حتی این امکان وجود داشت دربی 94 بعد از پایان بازی‌های نیم فصل برگزار شود تا دو تیم در آن زمان از نظر تعداد بازی به برابری رسیده باشند اما عجله در برگزاری این بازی که به دلیل حضور پرسپولیس در فینال آسیا لغو شده بود سبب شد زمان نامناسبی برای این بازی در نظر گرفته شود. زمانی که فقط از دیدگاه یحیی گل‌محمدی و برخی دوستانش در سازمان لیگ مناسب است و برای استقلال بسیار معما گونه و نگران‌کننده.

به هر حال باشگاه استقلال می‌تواند با اعتراض محکم خود به زمان برگزاری این بازی به نوعی احقاق حق کند و حتی جلوی برگزاری این بازی را بگیرد. اینکه صرفاً بازی پرسپولیس با سپاهان برگزار شود (یکی از شروط استقلال) کافی نیست و آنچه این بازی را در فضایی کاملاً عادلانه قرار می‌داد این بود که دو تیم با بازی‌های یکسان رخ در رخ هم قرار بگیرند تا هیچ شائبه‌ای دال بر حمایت از رقیب سنتی در اذهان شکل نگیرد.

با برنامه تازه سازمان لیگ پرسپولیس باید قبل از دربی مقابل ذوب‌آهن و سپاهان بازی کند و استقلال باید مقابل گل‌گهر سیرجان و آلومینیوم اراک به میدان برود. در این میان هواداران پرسپولیس در فضای مجازی معتقدند سازمان لیگ برای تعیین تاریخ دربی به نفع استقلالی‌ها کار کرده و به‌خاطر اینکه رضایت آنها را جلب کند برنامه کل لیگ را به‌هم ریخته است چراکه در هفته نهم نیمی از بازی‌ها لغو و برخی بازی‌های هفته دهم لیگ در هفته نهم برگزار می‌شود‌.

پرسپولیسی‌ها می‌گویند سازمان لیگ برای دربی تاریخی را تعیین کرده تا بازیکنان مصدوم و تعیین‌کننده استقلال برای دربی کاملاً آماده شوند. آنها که معتقدند سازمان لیگ با لغو بازی ذوب‌آهن ظلم بزرگی به این تیم قبل از فینال آسیا کرد می‌گویند اگر قرار است دربی با اعتراض استقلال بعد از بازی پرسپولیس-سپاهان برگزار شود پس چرا طبق تقویم مثلاً استقلال-گل‌گهر بعد از دربی برگزار نمی‌شود؟

هواداران پرسپولیس می‌گویند سازمان لیگ به‌خاطر حساسیت استقلالی‌ها که خواسته بودند پرسپولیس ابتدا بازی‌های عقب‌افتاده‌اش را برگزار کند و بعد وارد دربی شود تاریخ دربی را تعیین کرده‌اند و به‌نوعی به خواسته آنها تن داده‌اند.

پرسپولیسی‌ها به امیر قلعه‌نویی هم تاخته‌اند و گفته‌اند شما که دم از عدالت‌محوری می‌زنید و در بیانیه‌تان کنایه می‌زنید چرا نمی‌خواهید استقلال اول با پرسپولیس بازی کند و بعد با گل‌گهر؟

 

انتظار می‌رفت با لغو بازی استقلال، این تیم در آرامش برای بازی حساس با گل گهر صدرنشین آماده شود، ولی  محمود فکری در روزهای گذشته با مصاحبه‌هایش در صدر اخبار بود. او دیروز در حاشیه تمرین استقلال دوباره به منتقدان تاخت و از کسانی گفت که دوست ندارند تیمش نتیجه بگیرد.

او درباره انتقاد از سبک بازی استقلال و مقایسه نمایش تیم با دوره استراماچونی گفت: «اینها نظرات کارشناسان نیست و نظر کسانی است که سناریو را از قبل چیده‌اند. من سال‌های سال در استقلال بازی کردم. بازیکن، کاپیتان و مربی این تیم بوده‌ام و فضا را می‌شناسم. سناریویی چیده شده است که اگر باختیم یا مساوی کردیم یا پیروز شویم چگونه عمل کنند. چرا از هیچ تیم دیگری ایراد نمی‌گیرند؟ ایراد این است که من آدم سالمی هستم.»

فکری بدون اینکه از کسی نام ببرد به دشمنان فرضی حمله کرده. از سناریویی برای تخریبش صحبت کرده و ظاهراً بر این باور است که می‌خواهند زیر پایش را خالی کنند. او همچنین در دفاع از عملکرد تیمش، منتقدان را غیرکارشناس نامیده. فکری می‌تواند هر روز علیه رسانه‌ها و منتقدان مصاحبه کند و اتهامات مختلفی را به آنها نسبت بدهد، ولی نمی‌تواند برخی از آمار ضعیف این فصل استقلال را کتمان کند.

استقلال در 7 بازی تنها 7 گل زده و برنامه مشخصی برای حملاتش ندارد. قایدی در تیم فکری از جریان بازی خارج شده و پدیده لیگ نوزدهم و مهاجم جدید تیم ملی حالا یک نیمکت‌نشین است. او در این مدت تنها یک پاس گل داده و از گل‌هایش خبری نیست. ارسلان مطهری هم وضعیت بهتری ندارد و تنها یک گل زده است. استقلال که فصل گذشته با فاصله بهترین خط حمله لیگ را داشت، حالا از نظر تعداد گل زده بعد از گل گهر، سپاهان، صنعت نفت، شهر خودرو و فولاد قرار دارد.

این آمار در حالی ثبت شده که استقلال در 7 بازی‌ تنها با دو تیم نیمه بالای جدول (فولاد و صنعت نفت آبادان) روبه‌رو شده و از این دو بازی تنها یک امتیاز گرفته. یازده امتیاز استقلال از بازی با تیم‌های نیمه پایین جدول بوده و هنوز بازی‌های سخت این تیم از راه نرسیده است. 

استقلال هنوز باید با گل گهر، پرسپولیس، تراکتور و سپاهان بازی کند و با این سبک بازی لحظات سختی در انتظار کادر فنی است. فکری و دستیارانش دائماً در مصاحبه‌ها از هواداران می‌خواهند که به آنها زمان بدهند، ولی در روند تیم نشانه پیشرفت زیادی دیده نمی‌شود. استقلال در سه بازی اول توانست مقابل مس رفسنجان و ماشین‌سازی که نامزد سقوط هستند به دو برد برسد، ولی در 4 بازی اخیرش تنها یک برد داشته و فقط سه گل زده است.

او در مصاحبه‌های تند روزهای اخیر با ساختن دشمنان فرضی تلاش کرده توپ را به زمین دیگران بیندازد، ولی این روش تا ابد پاسخگو نیست و بازی‌های سخت استقلال خیلی زود از راه می‌رسند. فکری به جای این حملات باید روی عملکرد تیمش تمرکز کند و به فکر ترمیم نقاط ضعف باشد. او تأکید زیادی روی سابقه طولانی‌اش در استقلال دارد و حتماً خوب می‌داند که وقتی نتایج و عملکرد تیم باب میل هواداران نباشد، هیچ مربی‌ای در امان نخواهد بود.

 

 

 

 اندوه، میهمان ناخوانده خانه دنیس لا در این سال شوم بود. مهاجم افسانه‌ای منچستریونایتد و برنده توپ طلای سال 1964 این سال نحس را که می‌توانست به خاطر 80 سالگی او فوق‌العاده باشد، به هر زحمت به پایان رسانده. او و همسرش دیانا خودشان را قرنطینه کرده‌اند، نمی‌توانند نوه‌های‌شان را بغل کنند و رابطه چندانی با پنج فرزندشان ندارند. لا برای دوستان قدیمی و گپ‌هایی که می‌زدند، دلتنگ شده.

اما این اواخر خبرهای بدی به او رسیده. دوشنبه گذشته، جان فیتزپاتریک، دوست خوب و هم‌تیمی سابقش در منچستریونایتد که رابطه خیلی نزدیکی با هم داشتند، درگذشت. در سال 1965 وقتی قانون تعویض در فوتبال گذاشته شد، در اولین تعویض تاریخ یونایتد، او به جای لا به زمین آمد. دو ماه قبل دوست خوب دیگرش و یکی از اسطوره‌های یونایتد، نابی استایلز فوت کرد و ماه قبل مشخص شد سر بابی چارلتون که به همراه لا و جورج بست در مرکز درخشش یونایتد در دهه 60 بود، به زوال عقل دچار شده است.

لا می‌گوید: «سال ترسناکی است. هر روز گریه می‌کردم. جان چند روز پیش مرد، دلم برایشان تنگ شده. می‌دانم همه یک روز می‌رویم اما از دست دادنشان خیلی غم‌انگیز است. همیشه گریه می‌کنم.» 

لا البته مشکلات جسمی خودش را داشته و از سرطان پروستات بهبود یافته اما آمار رو به افزایش ابتلای هم‌تیمی‌های سابق به زوال عقل از ذهن او پاک نمی‌شود. 

هفته گذشته یک متخصص مغز گفت مرگ استایلز در اثر زوال عقل به خاطر ضربات سری بود که به توپ می‌زد. لا به یاد می‌آورد چند بار تا حدی هوشیاری خود را از دست داده اما بعد بازی را از سر گرفته که حالا مشخص شده می‌تواند به بیهوشی ثانویه و آسیب جدی مغز منجر شود: «بله من سر می‌زدم، همه می‌زدند. بازی آن موقع فرق می‌کرد، توپ سنگین‌تر بود و وقتی خیس می‌شد و گل به آن می‌چسبید، خیلی بدتر می‌شد. حالا بعد از سال‌ها اثراتش مشخص شده.»

لا خوشبختانه سرحال است و مشکلی ندارد همانطور که در مستند اسکای با عنوان «لامن» در حال پخش شدن است. برای طرفداران فوتبال که می‌خواهند تکنیک و تاکتیک و تعصب و دوندگی یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال را ببینند، دیدن این فیلم ضروری است اما خودش میل چندانی ندارد: «خیلی دوست ندارم در تلویزیون خودم را ببینم اما دست اندرکاران این فیلم، آدم‌های خوبی بودند و از کار با آنها لذت بردم.»

آمار گویای دوران حرفه‌ای لا است: 237 گل در 404 بازی برای منچستریونایتد، دوره‌هایی بازی در هادرسفیلد، تورینو و منچسترسیتی-که شامل گلزنی او به منچستریونایتد در روزی که این تیم سقوط کرد هم می‌شود- و 55 بازی در تیم ملی اسکاتلند که پایانش جام جهانی 1974 بود. یونایتد با گل‌های او به قهرمانی فصل

1965-1964 رسید و زمینه‌ساز قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا در سال 1968 شد که فینالش را به خاطر مصدومیت از دست داد. اوج موفقیتش رسیدن به توپ طلای 1964 بود، قبل از او لو یاشین و بعد از او اوزه بیو این جایزه را گرفتند و برای همین که در میان بزرگان تاریخ فوتبال قرار گرفته، نامش فراموش نشدنی است. او همچنین تنها بازیکن تاریخ است که در یک بازی جام حذفی انگلیس شش گل زد و در عین حال تیمش بازنده شد. در ژانویه 1961 منچسترسیتی 6 بر 2 در زمین باتلاقی لوتون پیش بود که داور بازی را تعطیل کرد و لوتون بازی مجدد را 3 بر یک برد. دنیس لا یکی از معدود بازیکنانی است که با دو غول تاریخ مربیگری فوتبال، بیل شنکلی و سر مت بازبی که هر دو هموطنش بودند، کار کرده است.

لا در فصل 1962-1961 برای تورینو بازی کرد و بعد از آن دوران 11 ساله و پرافتخارش در یونایتد شروع شد: «ایتالیا واقعاً خوب بود اما نمی‌دانستم تورین زیر آلپ است، آنجا همیشه یخ می‌زدم. فکر می‌کردم هوای خیلی خوبی دارد اما توپ بازی هم آنجا فرق داشت. همه چیز ایتالیا را دوست داشتم اما متأسفانه آنجا باید فوتبال بازی می‌کردم. فوتبال‌شان را دوست نداشتم همیشه یک نفر را کنار خودت می‌دیدی اما خاصیتش این بود که در بازگشت به انگلیس فکر می‌کردم اصلاً کسی مأمور مهار من نشده!»

بازبی که در دوران مربیگری تیم ملی اسکاتلند فرصت اولین بازی ملی را به لا داده بود، در سال 1962 او را به یونایتد برد تا به بازسازی تیمش بعد از فاجعه مونیخ کمک کند. آنها قهرمان جام حذفی 1963 شدند و لا در فصل 1964-1963 به رکورد 46 گل برای تیم رسید که هنوز هم جلوتر از رود فان نیستلروی، کریستیانو رونالدو و وین رونی است. این تیم در سال‌های 1965 و 1967 هم قهرمان لیگ شد و سال 1968 آن قهرمانی به یادماندنی توسط «بچه‌های بازبی» رقم خورد. تا سال 1973 در یونایتد ماند و سال آخر بازی‌اش را در سیتی گذراند. بعد از جام جهانی 1974 هم فوتبال را کنار گذاشت. بعد از بازنشستگی مدتی فرش‌فروشی داشت، بعد خودش را با زندگی به عنوان کارشناس فوتبال و سفیر یونایتد منطبق کرد.

اوضاع که عادی شود او پای ثابت اولدترافورد است و هرچه زودتر می‌خواهد تیم اوله گونار سولشر را از نزدیک ببیند اما چیزهایی هست که برای او آشنا نیست: «دروازه‌بان‌ها در پاسکاری مشارکت می‌کنند که در روزهای بازی من نبود. گاهی بازیکنان بارها به هم پاس می‌دهند، نمی‌دانم چرا جلو نمی‌روند.»

بیشتر از همه دلش برای عادت‌های قدیمی تنگ شده: «منتظرم فرصت شود بیرون بروم و مردم را ببینم، بازی‌ها را تماشا کنم به اولدترافورد بروم، خیلی دوست دارم همه چیز عادی شود.» این حرف دل همه ما است.

منبع: دیلی میل

استوری احمد نوراللهی که آمار بازی‌اش مقابل نساجی را با چند ایموجی هیس منتشر کرده بود او را هم به حاشیه برد. بعد از پنالتی عجیبی که او در فینال آسیا داد خیلی‌ها به نوراللهی تاخته بودند و بعد از بازی نساجی هم بسیاری از هواداران از او انتقاد کرده بودند که چند موقعیت گلزنی را از دست داده در حالی که داور مسابقه گل پرسپولیس را به نام او نوشته بود و تا فردای بازی با نساجی کسی از این ماجرا خبر نداشت. دیروز باشگاه پرسپولیس با انتشار مطلبی به‌نوعی پشت نوراللهی درآمد و ضمن اشاره به آمار حضور این بازیکن در پرسپولیس و گل‌های مهمش نوشت: «احمد در مدت حضورش در پرسپولیس همواره یکی از بازیکنان بااخلاق و بی‌حاشیه این تیم بوده که حالا یکی از کاپیتان‌های تیم محبوبش نیز محسوب می‌شود. او همواره و به طرق مختلف به هواداران ابراز علاقه کرده و...»

 

بیش از دو سال است که شهرزاد مظفر پس از تجربه شیرین قهرمانی با تیم ملی فوتسال بانوان ایران به کشور کویت کوچ کرده تا بتواند به اوضاع نابسامان فوتسال در کشور کویت سامانی بدهد. او از آن زمان به بعد سکان هدایت تیم ملی کویت را پذیرفته و کارهای بزرگی در این کشور انجام داده است. سرمربی ایرانی در قامت سرمربی تیم‌ ملی نظارت ویژه‌ای به برگزاری مسابقات لیگ برتر در کشور کویت دارد و به نوعی بنیانگذار لیگ برتر برای تیم‌های کویتی به شمار می‌رود. لیگی که با حضور پنج تیم دنبال می‌شود.

مظفر در این مدت اردوهای مختلفی را هم با تیم‌ملی کویت گذرانده و حالا در آغاز دور برگشت مسابقات لیگ برتر نیز در سالن حضور یافت تا نخستین بازی شاگرد سابق خود در تیم ملی ایران را ببیند؛ چرا که طی روزهای گذشته فرشته کریمی به القادسیه و نسیمه غلامی به الفتات کویت پیوستند که مشاوره‌های سرمربی سابق تیم ملی در این انتخاب نقش پررنگی را داشته است.

البته غلامی و یارانش استراحت داشتند اما فرشته کریمی در اولین بازی خود در لیگ کویت توانست بال پرواز تیمش شود و با دو گلی که به ثمر رساند، اولین برد القادسیه در فصل جدید را جشن گرفت. ستاره 32 ساله ایرانی القادسیه در جدال با سالوا الصباح، دو گل از چهار گل تیمش را به ثمر رساند تا این دیدار نزدیک بازی با برتری چهار بر سه القادسیه به پایان برسد و این تیم اولین پیروزی خود را در فصل جدید به دست بیاورد؛ پیروزی که اگر به دست نمی‌آمد، شانس حضور یاران کریمی در مرحله پلی‌آف به صفر می‌رسید. با حضور کریمی و غلامی و البته پیش از آن سفر شهرزاد مظفر و زهرا باورساد سرمربی و مربی سابق تیم ملی حالا ایران چهار نماینده یا همان به اصطلاح لژیونر در فوتسال کویت دارد.

 

ایران ورزشی -  اختلاف‌نظر فدراسیون کشتی و تیم کشتی استقلال از ماجرای کنار گذاشتن حسن یزدانی و کامران قاسمپور از اعزام به صربستان شروع شد اما حالا به جاهای باریک کشیده شده است. روز گذشته استقلالی‌ها سند رو کردند که نشان از اشتباه علیرضا دبیر در گفته‌هایش داشت اما ساعتی بعد امیرمحمد یزدانی هم بیانیه‌ای داد تا گفته‌های رضا یزدانی را تکذیب کند! موضوعی که بعید است با توجه به رابطه خانوادگی رضا یزدانی و امیرمحمد یزدانی خودجوش نوشته شده باشد. این یعنی دعوای استقلال با فدراسیون کشتی قرار نیست به این زودی‌ها به پایان برسد.

حسن یزدانی و کامران قاسمپور دو کشتی‌گیر تیم بازار بزرگ تهران بودند که در صورت اعزامشان می‌توانست آسیب جدی به این تیم وارد کند اما به یکباره تصمیم عوض شد و نام امیرمحمد یزدانی از تیم استقلال و رحمان عموزاد از تیم دانشگاه آزاد بیرون آمد و آنها مسافر صربستان شدند. تصمیمی که از سوی هر دو تیم مورد اعتراض قرار گرفت اما فدراسیون به این اعتراض‌ها توجهی نکرد.

تا پیش از این استقلال و فدراسیون کشتی روابط برادرانه‌ای داشتند. فدراسیون کشتی در مقابل انتقادات زیادی ایستادگی کرد تا رفتار غیر قانونی تیم کشتی استقلال را در شروع مسابقات و جذب کشتی‌گیران یک تیم دیگر نادیده بگیرد اما وقتی حسن یزدانی و کامران قاسمپور قرار شد در لیگ کشتی بگیرند، به یکباره همه چیز به هم ریخت. برداشت تیم استقلال از این تصمیم این است که فدراسیون از یک تیم حمایت می‌کند اما آنها ظاهراً فراموش کرده بودند که در شروع مسابقات هم فدراسیون با قبول تخلف این تیم در ثبت قرارداد دو کشتی‌گیر هیأت کشتی قائمشهر اجازه داد آنها در لیگ برتر حضور داشته باشند.

تصمیم فدراسیون در قبال یزدانی و قاسمپور همان چیزی بود که روز جمعه رضا یزدانی به زبان آورد و رسماً اعلام کرد که احساسش حمایت فدراسیون از یک تیم خاص است. او حتی پای مدیر تیم‌های ملی را هم به میان کشید و مدعی شد که او هم با این تیم (بازار بزرگ) همکاری می‌کند. ادعایی که سال گذشته هم در چند مرحله مطرح شد اما به جایی نرسید. تیم بازار بزرگ با پژمان درستکار، احسان درستکار، حسین ملکی و داود رخش‌خورشید وارد لیگ برتر شد. دو نفر اول که برادر هستند و نفر سوم دوست صمیمی آنها که ظاهراً همانند پژمان، ساکن آمریکا هم هست. در این بین نامی از محسن کاوه دیده نمی‌شود اما رضا یزدانی چرا نام او را مطرح کرد؟ رفاقت صمیمانه‌ای که بین برادران درستکار و محسن کاوه و همچنین علیرضا دبیر وجود دارد، باعث شد تا رضا یزدانی بگوید که همه فدراسیون با تیم بازار بزرگ تهران هستند. اینکه تا چه اندازه ادعای رضا یزدانی درست است یا نه، باید در جای خود مورد بررسی قرار بگیرد اما تیم بازار بزرگ بیش از اندازه به نزدیکان فدراسیون نزدیک شده است. علاوه بر افرادی که در بالا نامشان برده شد، برخی دیگر هم هستند که نسبت فامیلی با برخی از کارمندان فدراسیون دارند اما در این تیم مسئولیت دارند. این ارتباط نزدیک حالا فدراسیون کشتی را در شرایط بدی قرار داده است. حالا آنها به درست یا غلط مورد اتهام قرار گرفته‌ و درون یک دعوای بیهوده افتاده‌اند؛ دعوایی که روز گذشته وارد فاز جدیدی شد. علیرضا دبیر در گفت‌وگوی خود صریح اعلام کرد که ادعای تیم کشتی استقلال مبنی بر پرداخت مبلغ شانزده میلیون تومان صحت ندارد اما تیم استقلال بلافاصله سند رو کرد تا خزانه‌دار فدراسیون مجبور به ارائه توضیح دیگری شود. موضوعی که حالا یک سؤال مهم را به وجود می‌آورد که حق با کیست؛ رضا یزدانی یا علیرضا دبیر؟

نکته مهم‌تر اما بیانیه امیرمحمد یزدانی بود که در پیج خود منتشر کرد. امیرمحمد که رابطه فامیلی نزدیکی با رضا یزدانی دارد، بیانیه‌ای داد و مدعی شد که ادعای رضا درباره دروغ بودن کرونای او درست نیست و او واقعاً کرونا گرفته است. این بیانیه بسیار خطرناک است چرا که امیرمحمد یزدانی که به گفته آقای دبیر گزینه حضور در المپیک است، حالا وارد یک حاشیه بزرگ شده و همانند یونس امامی به جای فکر کردن به مسابقات گزینشی المپیک باید وارد دعوای یک تیم و فدراسیون کشتی شود.

دو غول مدعی این فصل لیگ برتر انگلیس امشب در گودیسون پارک با هم شاخ به شاخ می‌شوند و امید دارند موفقیت باکسینگ دی را تکرار کنند. سیتی با 2 گل نیوکاسل را برد و اورتون به سختی با یک گل از سد شفیلدیونایتد گذشت. دو تیم 48 ساعت بعد از بازی قبلی‌شان با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند و این کار هر دو را سخت می‌کند.

تیم کارلو آنچلوتی با وجود حذف بی‌رحمانه از جام اتحادیه به وسیله منچستریونایتد، به روند بردهای خود که شامل پیروزی 2 بر یک برابر آرسنال هم می‌شد، ادامه داد اگرچه تیم ته جدولی برایش 80 دقیقه مقاومت کرد. در نهایت، جیلفی سیگوردسون گل پیروزی را زد تا اورتون با استفاده از تساوی لسترسیتی و منچستریونایتد از هر دو تیم سبقت بگیرد و به رتبه دوم برود.

حالا تیم آنچلوتی به دنبال پیروزی است برابر تیمی که می‌خواهد در آستانه ورود به سال جدید میلادی خودش را در جمع 4 تیم بالای جدول جا کند.

تیم پپ گواردیولا که با یک پیروزی قاطع برابر آرسنال به چهارمین قهرمانی متوالی در جام اتحادیه نزدیک شده با دو گل ایلکای گوندوغان و فران تورس طبق انتظار نیوکاسل را شکست داد تا سومین برد پشت سر هم در رقابت‌های مختلف را به ثبت برساند. سیتیزن‌ها اگرچه در رده پنجم قرار دارند، تنها یک امتیاز از منچستریونایتد و دو امتیاز از لسترسیتی-که هر دو یک بازی بیشتر انجام داده‌اند- کمتر دارند و پیروزی در این بازی حساس می‌تواند قهرمان چهار دوره لیگ برتر را در مقطع مهمی از فصل بالا بکشد.

اورتون در ژانویه 2017 منچسترسیتی را 4 بر صفر در هم کوبید اما تیم گواردیولا در پنج بازی آخرش برابر اورتون پیروز بوده از جمله برد 3 بر یک در مرسی ساید.

 

اخبار تیمی: جمعه منچسترسیتی اعلام کرد تست کرونای گابریل ژسوس و کایل واکر مثبت بوده و این دو علاوه بر بازی نیوکاسل، این دیدار را نیز از دست می‌دهند. اریک گارسیا دیگر غایب سیتی است و اگرچه گواردیولا قبل از این تأکید داشت از سیستم چرخشی برای استراحت دادن به بازیکنان استفاده نمی‌کند اما در ‌این بازی چند تازه نفس دارد. 

رودری در حدود دقیقه 60 بازی شنبه بیرون کشیده شد و در این بازی در ترکیب اصلی خواهد بود. همچنین سرخیو آگوئرو در راه بازگشت به خط حمله است. در ترکیب اورتون هم حضور ریچارلیسون قطعی نیست ضمن اینکه خامس رودریگس هم به بازی نمی‌رسد اما سیموس کولمن و آندره گومز آماده حضور در ترکیب اصلی هستند.

 

یک دی ماه دیگر و یک سال دیگر که به سال‌های نبودن آیدین اضافه شد. هفتم دی برای اهالی بسکتبال همواره یادآور یکی از تلخ‌ترین اتفاق‌های بسکتبال ایران بوده و هنوز هم بعد از گذشت 13 سال داغش تازه است. هفتم دی ماه سال 86 بود که سانحه رانندگی یکی از مستعدترین بازیکنان تاریخ بسکتبال ایران را از ما گرفت. بازیکنی که هم در میدان و هم از لحاظ شخصیت تافته جدا بافته بود. آنقدری که صمد برادرش همین دیروز نوشته بود «با فاصله بهترین آدمی بودی که در زندگی دیده‌ام.» آیدین نیکخواه هم مانند صمد یکی از ستون‌های اصلی نسل طلایی بسکتبال ایران بود. بازیکنی که در آن سال‌ها به مراتب مهره تأثیرگذارتری از صمد بود و وزنه‌ای سنگین. در شروع افتخارآفرینی‌ها هم بود اما نماند تا اتفاق‌های بزرگ و اولین‌های بیشتری را ببیند. نماند تا مانند صمد و حامد در رژه المپیک پکن با کوبی و سایرین عکس بگیرد و کیف بزرگترین رویداد زندگی‌اش را ببرد. نماند تا در جام‌های جهانی 2010، 2014 و 2019 به میدان برود و یکی از نفرات اصلی تیم ایران باشد. حالا 13 سال از رفتن شماره 8 به یاد ماندنی بسکتبال ایران می‌گذرد. بازیکنی که در اوج جوانی و 26 سالگی از بین ما رفت و اگر بود، شاید بازنشسته شده بود و یا آخرین سال‌های بازی‌اش را پشت سر می‌گذاشت. حالا 39 ساله بود؛ مملو از افتخار و خاطره و حس خوب از دو دهه حضور مستمر در بسکتبال ایران. شاید هم خیلی زود تبدیل شده بود به یکی از جوان‌ترین مربیان لیگ ایران که با کاریزمای خاصش قطعاً می‌توانست از آن موفق‌ها باشد. اینها همه بعید است. جوان اول دهه هشتاد بسکتبال ایران دیگر در میان ما نیست و داغش درست مانند 13 سال گذشته تازه است و بر دل اهالی بسکتبال سنگینی می‌کند.

 

جست‌وجویی در آنچه علی علیپور رقم می‌زند

بدرخش و جنگ را ببر

 

تیتر یک

 مازیار گیلکان   

 

فوتبال ایران به شدت محتاج تجربه‌های بین‌المللی است، نیازی ضروری برای پروازهای بلندتر. این نیاز را مربیان تیم ملی در دهه اخیر به خوبی درک می‌کردند که همیشه بازیکنانی با تجربه بازی در اروپا را به گزینه‌های داخلی ترجیح می‌دادند.

در مواردی شاید به درستی انتقاد می‌شد که چرا فلان بازیکن لیگ ایران با کیفیتی ممتاز به بازیکن دیگری که در گوشه‌ای از اروپا بازی می‌کند و شاید در موقعیت ممتازی هم نیست، ترجیح داده می‌شود اما پاسخ روشن می‌شد؛ اینکه تجربه‌های بین‌المللی و تنه به تنه شدن در رقابت‌های سخت‌تر بازیکنان باکیفیت‌تری را می‌سازد.

علی علیپور یکی از مثال‌های اخیر است، بازیکنی درخشان در پرسپولیس که پی تجربه‌های بزرگتری رفت تا درخشش را در رقابتی سخت‌تر تجربه کند. علیپور با پیراهن ماریتیموی پرتغال روزهای خوش و سخت را سپری می‌کند تا احتمالاً رویاهای بزرگتری را در زندگی حرفه‌ای خود جست‌وجو کند و چه چیزی ماجراجویانه‌تر از این در زندگی یک بازیکن حرفه‌ای پیدا می‌کنید. چنین جنگی را با خود، مهدی طارمی هم شروع کرد، علیرضا بیرانوند نیز به تجربه کردنش تن داد، جملگی در موقعیت‌هایی که می‌توانستند در فوتبال ایران به ستاره بودن ادامه دهند. تجربه‌های سخت‌تر می‌تواند بازیکنان بزرگتری بسازد و از این منظر فوتبال ایران بهره‌های بزرگی خواهد برد.

مسیری که علیپور در نوجوانی‌اش در نساجی قائمشهر تا پرسپولیس طی کرد، مسیری سخت و پرماجرا بود. او از ۲۰ سالگی سخت جنگید تا در پرسپولیس بدرخشد، کاری که از دست هر بازیکنی برنمی‌آید. علیپور سال ۲۰۱۷ به انتخاب AFC از آینده‌دارترین بازیکنان آسیا معرفی شد و البته ۳ سال از آن انتخاب گذشته و علیپور با انتخاب ماریتیمو قدم بزرگی برداشته تا به رویاهای بزرگتری دست پیدا کند.

برای بازیکنی مثل علیپور هنوز فرصت‌های بزرگی برای درخشیدن باقی مانده است. علیپور -۲۵ ساله- اگر بتواند بازی در اروپا را با نمایش‌های خوبش ادامه دهد، فرصت‌های بزرگتری برای خود در اروپا می‌سازد و البته رقابتش در تیم ملی بی‌شک به موقعیت پرفشارتری در مقابل سایر مهاجمان خواهد رسید، همان چیزی که می‌تواند مایه خوشحالی سرمربی تیم ملی باشد. رقابت در خط حمله تیم ملی دشوار است و علیپور می‌داند به رغم دعوت نشدنش در یک اردوی ملی با نظر اسکوچیچ، خیلی زود می‌تواند هر بار نگاه او را تغییر دهد و فرصتی تازه برای خود بسازد. این البته در هر مقطع به موقعیت علیپور در ماریتیمو مربوط است و آن موقعیت را علیپور با کوشش ارتقا می‌دهد. کاری که از علیپور توقع داریم، با مهارتی که از او در دوران پرسپولیس می‌شناسیم.

 

گزارش تحلیلی

بهناز میرمطهریان  @mirmotaharian

 

برنامه هفته دهم تا دوازدهم لیگ برتر دیروز (یکشنبه) از سوی سازمان لیگ اعلام شد. هفته دهم از فردا (سه‌شنبه) شروع می‌شود و این در شرایطی است که هنوز مسابقات هفته‌های هشتم و نهم به طور کامل برگزار نشده است. گذشته از این برنامه فشرده ارائه شده از سوی سازمان لیگ که در ایام هفته پراکنده شده و پیوسته به هم برنامه‌ریزی شده، اعتراض شدید تیم‌ها را به همراه داشته است.

هرج و مرج، اعتراض، اصلاح‌های بعدی برنامه و سردرگمی سازمان لیگ مقابل تهدید باشگاه‌ها به حاضر نشدن در مسابقات پیش رو، کم‌کم چهره فوتبال بی‌صاحبی را به نمایش می‌کشاند که در طول 10 ماه گذشته کارشناسان بارها به خاطرش ابراز نگرانی کرده بودند.

بعد از اعلام برنامه لیگ، استقلال اولین تیمی بود که معترض شد. استقلالی‌ها معتقد بودند که پیش از دربی باید مسابقات دو تیم استقلال و پرسپولیس به طور مساوی و برابر باشد. پرسپولیسی‌ها هم البته به فشردگی بازی‌ها اعتراض داشتند و حتی گل‌محمدی در نشست خبری بعد از بازی با نساجی تهدید کرد که اگر فاصله بازی تیمش و ذوب‌آهن 6 روز نشود ممکن است تصمیم دیگری بگیرد.

گل‎گهر سیرجان، تیم دیگری بود که در اطلاعیه‌ای که روز شنبه صادر کرد، مدعی شد تا زمانی که بازی‌ها برابر نشود در لیگ برتر مقابل رقبا حاضر نخواهد شد. مس رفسنجان، ذوب‌آهن، نساجی و بالاخره پیکان هم تیم‌های دیگری بودند که نسبت به این وضعیت برنامه‌ریزی اعتراض کرده‌اند.

سؤال اساسی اینجا است که آیا این وضعیت شایسته لیگ فوتبالی است که حرفه‌ای نامیده می‎شود؟ آیا برگزاری بازی‌ها در شرایط شیوع کرونا، بهانه مناسبی برای این حد از هرج و مرج در برنامه‌ریزی لیگ است؟ آن هم در فصلی که نه تیم ملی اردو و مسابقه دارد و نه بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا به صورت رفت و برگشت انجام شده است! پس مشکل کار کجاست که برنامه‌ریزی لیگ به سخت‌ترین کار ممکن تبدیل شده است؟ چه اتفاقی باعث شده که زمان برگزاری دربی، یکی از عجیب‌ترین زمان‌ها را در تاریخ لیگ برتر داشته باشد؟ ساعت 16:30 روز دوشنبه! در فصل‌های گذشته این مسائل چطور حل و فصل می‌شد؟

سعید فتاحی، مسئول پیشین کمیته برگزاری مسابقات لیگ برتر، در این رابطه به خبرنگار ایران ورزشی می‌گوید: «یادم است که در زمان مربیگری کی‌روش، با همه سختگیری‌هایی که او برای برگزاری اردوهای تیم ملی داشت، اجازه ندادیم تاریخ برگزاری لیگ تغییر اساسی کند. نهایت تغییری که تاریخ شروع مسابقات داشت از تاریخ پنجم و ششم به تاریخ چهارم و پنجم تغییر کرد چون اولاً ما برنامه مسابقات را 15 یا 30 هفته‌ای تنظیم می‌کردیم و مهم‌تر از آن اینکه 3، 4 پلن مختلف برای برنامه لیگ داشتیم که در صورت بروز هر اتفاقی، چه برنامه‌ای را در پیش بگیریم. من از همین الان برنامه‌ای که برای فصل بیستم نوشته بودم را هم دارم. بارها هم گفتم هر زمان به مشکلی برخوردید، من حاضرم کمک کنم. معلوم است که وقتی هفتگی برنامه‌ریزی می‌شود، چنین اتفاقاتی هم می‌افتد!» آنچه تکرار می‌شود اینکه مسئولان سازمان لیگ، بار دیگر به محض بروز مشکل، یک نفر را سیبل انتقادات قرار داده‌اند و خودشان پشت آن یک نفر پنهان شده‌اند. شما در این آشفته‌بازار لیگ، حتی جمله‌ای از قول حیدر بهاروند، به عنوان رئیس سازمان لیگ شنیده‌اید؟

سعید فتاحی، مسئول پیشین کمیته برگزاری مسابقات با اشاره به همین موضوع به خبرنگار ایران ورزشی می‌گوید: «همه مشکلاتی که امروز شاهدش هستیم، به خاطر نبودن مدیریت درست است. موضوع اساسی این است که کسانی که در رأس امور هستند، ذره‌ای به فکر فوتبال نیستند. آنها فقط به دنبال جمع‌ کردن یار و رأی برای انتخابات فدراسیون فوتبال هستند. فقط می‌خواهند بمانند و به هیچ چیز دیگری فکر نمی‌کنند.» آنچه امروز شاهدش هستیم، برآیند همه اشتباهاتی است که سازمان لیگ در ماه‌های گذشته مرتکبش شده و هیچ مسئول و ناظری توجهی به این سلسله اشتباهات نداشته که به موقع جلوی آن را بگیرد تا لیگ برتر فوتبال ایران به چنین بحرانی دچار نشود.

فتاحی به ایران ورزشی می‌گوید: «همه این اتفاقات قابل پیش‌بینی بود. وقتی سوپرلیگ را حذف کردند، نشان دادند که بازی‌های دیگر هم می‌تواند لغو شود. بالاتر از استقلال و پرسپولیس که نبود اما ما حتی به بهای 3-صفر بازنده شدن استقلال اجازه ندادیم، بازی برگزار نشود. علاوه بر این چرا باید بازی پرسپولیس لغو می‌شد؟ اصلاً به نظر من یکی از دلایل شکست پرسپولیس در فینال، این بود که از 20 روز قبل بازی نداشت. حالا بازی را لغو کردید، چرا همان زمان تاریخ برگزاری بازی معوقه را مشخص نکردید؟ مشخص است تیمی که باخته، از نظر روحی وضعیت مناسبی برای بازی ندارد و بهانه می‌گیرد. این وظیفه سازمان لیگ بود که از همان قبل تاریخ بازی را مشخص می‌کرد. ضمن اینکه مسئولان سازمان لیگ هیچ پلن دوم و سومی ندارند. هیچ نظارتی بر نحوه برگزاری بازی‌ها نمی‌شود. همین است که وضعیت زمین‌های چمن‌مان اینطور شده و لیگ هم دچار چنین فاجعه‌ای است!»

سهیل مهدی، بدون شک تنها کسی نیست که امروز باید پاسخگوی وضعیت بی‌ سروسامان لیگ باشد. موضوع مهم‌تری که باید به آن پرداخت این است که حیدر بهاروند به عنوان رئیس سازمان لیگ و سرپرست فدراسیون فوتبال چه توضیحی برای وضعیت فعلی لیگ برتری دارد که آینه تمام نمای فوتبال ایران نام می‌‌گیرد؟